Noetic / Le Sacre du Printemps

In Noetic onderzoekt Sidi Larbi Cherkaoui de instinctieve impuls, eigen aan de mens, om elk detail van zowel de innerlijke leefwereld als de uiterlijke kosmos in structuren te vatten én tegelijk de wil om er steeds uit los te breken. De eindeloze, onzekere zoektocht naar wat achter deze systemen schuilgaat, vertaalt de choreograaf naar schijnbaar mechanische patronen die voortdurend afgewisseld worden met zijn vloeiende en cyclische bewegingstaal. De melancholie die gepaard gaat met deze queeste, komt ook tot uiting in Szymon Brzóska’s minimalistische muziek, die verrast door de inzet van oosterse instrumenten.

De onstilbare zoektocht naar het mens-zijn vertaald in beweging schuilt ook in het werk van de iconische choreograaf Pina Bausch. ‘Dans, dans, anders zijn we verloren’, zo citeerde Bausch een meisje dat ze leerde kennen in Griekenland en dat haar steeds opnieuw aanspoorde te dansen. De oorspronkelijke handeling van Le Sacre du printemps voert die gedachte tot het uiterste: een jonge vrouw wordt uitgekozen om als een lenteoffer voor de goden te dansen tot de dood erop volgt.

Igor Stravinsky begon met zijn explosieve compositie in 1913 een revolutionaire omwenteling in de muziekgeschiedenis. 

Pina Bausch creëerde op haar beurt met haar overweldigende versie van Le Sacre in 1975 een ijkpunt in de dansgeschiedenis: een universeel ontroerend en nooit geëvenaard meesterwerk.