Bach & Pergolesi

Een paar van de mooiste dissonanten in de hele muziekgeschiedenis, de opening van Pergolesi’s Stabat mater is niet meer of minder dan dat. Met zangerige, herkenbare melodieën mikte de Italiaan op instant ontroering en direct medeleven. Aan die melodieën voegde hij vooruitstrevende technieken toe, in de vorm van chromatiek, trillers en zuchtende voorslagen, om de tekst zoveel mogelijk emotionele diepte te geven. De schurende smart kon ook Bach bekoren; waarom anders zou de polyfone grootmeester zich op zijn oude dag getroosten om het wereldberoemde werk van Pergolesi te arrangeren, zo anders dan zijn eigen cerebrale stijl? Wat alleszins vaststaat, is dat Bach het werk naar een nog hoger niveau tilde. Hij weefde vernuftig contrapunt door het geheel, maakte de orkestratie rijker, en stak met een minimale structurele ingreep nog meer spanning op de dramatische boog.